Omar Vizquel Netto waarde: Wiki, Getrouwd, Familie, Bruiloft, Salaris, Broers en zussen

2024 Auteur: Lewis Russel | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 06:10

Omar Enrique Vizquel Gonzalez netto waarde is $ 27 miljoen

Omar Enrique Vizquel Gonzalez Wiki Biografie

Geboren Omar Enrique Vizquel González op 24 april 1967 in Caracas, Venezuela, hij is een gepensioneerde professionele honkbal shortstop die 24 seizoenen in de Major League Baseball (MLB) speelde voor de Seattle Mariners (1989-1993), Cleveland Indians (1994-2004)), San Francisco Giants (2005-2008), Texas Rangers (2009), Chicago White Sox (2010-2011) en Toronto Blue Jays (2012). Tijdens zijn carrière was Omar driemaal All-Star, 1998, 1999 en 2002, terwijl hij 11 keer de Gold Glove Award won als korte stop, achtereenvolgens van 1993 tot 2001 en opnieuw in 2005.

Heb je je ooit afgevraagd hoe rijk Omar Vizquel medio 2017 is? Volgens gezaghebbende bronnen wordt geschat dat het vermogen van Vizquel zo hoog is als $ 27 miljoen, een bedrag dat hij verdiende tijdens zijn succesvolle carrière in honkbal. Na zijn pensionering als speler in 2012 begon hij een coachingcarrière en voor het seizoen 2013 was hij co-infield coach van de Los Angeles Angels of Anaheim met Bobby Knoop, terwijl hij vanaf 2014 het eerste honk was coach van de Detroit Tigers, wat ook bijdroeg aan zijn rijkdom.

Omar Vizquel Netto waarde $ 27 miljoen

Voordat hij naam maakte in de MLB, speelde Omar in de Venezolaanse Winter League voor de Leones del Caracas. Gespot door de verkenners van Mariners, werd hij benaderd met een contractaanbod, en zonder na te denken nam Omar het aanbod aan. Hij maakte zijn MLB-debuut de komende vijf jaar niet en speelde vervolgens van 1989 tot 1993 voor de Mariners, waar hij zijn eerste Gold Glove Award won in zijn laatste seizoen bij het team.

Ondanks zijn geweldige prestatie werd Omar naar de Cleveland Indians gestuurd in ruil voor Reggie Jefferson en Félix Fermín, en ook geld. Hij ging verder in Cleveland, waar hij ophield in Seattle, won acht opeenvolgende Gold Glove Awards en bleef tot 2004 in Cleveland, waar hij een van de beste spelers in de franchisegeschiedenis werd, en als gevolg daarvan werd hij later ingewijd in de Cleveland Indians Hall of Roem. Hoewel de Indians tijdens zijn carrière daar in twee World Series-finales speelden, ontging hij beide keren de overwinning in de finale, eerst van de Atlanta Braves in 1995 en twee jaar later van de Florida Marlins.

Zijn contract liep af aan het einde van het seizoen 2004 en hij tekende bij de San Francisco Giants, waarmee hij zijn 11e Gold Glove Award won in zijn eerste seizoen bij hen. Hij ging verder met een goede vorm, maar na het seizoen van 2007 en arthroscopische knieoperaties begonnen Omars aantallen af te nemen en nadat zijn contract afliep, besloten de Giants hem niet opnieuw te ondertekenen.

In plaats daarvan had hij een minor league-contract bij de Texas Rangers, maar vocht zich een weg naar de Major League-ploeg. Hij werd echter vaak ingezet als back-up middeninfielder.

Na de Rangers bracht hij een jaar door in Chicago als White Sox-speler, en nog een seizoen in Toronto, waar hij speelde voor de Blue Jays, voordat hij officieel met pensioen ging.

Omar schreef samen met Bob Dyer zijn autobiografie - "Omar!: My Life on and Off the Field" - die in 2002 uitkwam. Het boek was een bestseller die zijn vermogen zeker verder verhoogde, en bracht vier weken door op de New York Times bestsellerlijst.

Wat zijn persoonlijke leven betreft, is Omar sinds 2014 getrouwd met Blanca Garcia, zijn tweede vrouw. Eerder was hij getrouwd met Nicole Tonkin met wie hij ook een kind heeft.

Omar staat bekend om zijn liefdadigheidsactiviteiten; hij helpt kinderen van zijn geboorteland Venezuela die in armoede leven, terwijl hij ook als erewoordvoerder fungeert voor "Young Audiences" en "Schools Now", naast vele andere activiteiten.

Afgezien van positieve punten, heeft Omar ook een vete gehad met zijn voormalige Cleveland Indians-teamgenoot, José Mesa, die begon in 2002 en eindigde met Mesa's pensionering in 2007. Omar sprak over de slechte prestaties van Mesa in de World Series in 1997, in zijn autobiografie die hem de schuld gaf van het verliezen van game 7 van de Florida Marlins.