Geoffrey Zakarian Netto waarde: Wiki, Getrouwd, Familie, Bruiloft, Salaris, Broers en zussen

2024 Auteur: Lewis Russel | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 06:10

Het vermogen van Geoffrey Zakarian is $ 6 miljoen

Geoffrey Zakarian Wiki Biografie

Geoffrey Zakarian werd geboren op 25 juli 1959 in Worcester, Massachusetts, VS. Hij is een chef-kok, restaurateur, gastheer, adviseur en auteur, waarschijnlijk het best bekend om zijn talrijke optredens in verschillende kookprogramma's op televisie, zoals "Chopped", "24 Hour Restaurant Battle" en "Iron Chef". Deze vormen samen met de vele restaurants onder zijn naam een groot deel van zijn huidige vermogen.

Hoe rijk is Geoffrey Zakarian? Bronnen schatten een nettowaarde van $ 6 miljoen, waarvan het grootste deel toegeschreven wordt aan zijn werk in de restaurantindustrie. Hij is eigenaar van meerdere restaurants en werkt samen in nog veel meer. Boeken en contracten voor televisieprogramma's helpen hierbij ook.

Geoffrey Zakarian netto waarde $ 6 miljoen

Geoffrey's carrière begon nadat hij in 1980 afstudeerde aan het Culinary Institute of America in New York. Hij ging in de leer bij chef-kok Alain Sailhac en chef-kok Daniel Boulud terwijl hij werkte in het beroemde restaurant Le Cirque. In de tijdspanne van vijf jaar claimde hij de titel Chef de Cuisine, die hij vasthield voordat hij doorging naar andere kansen, maar zijn vermogen was verzekerd.

In 1988 werd hij de chef-kok van het restaurant, 44.- de New York Times prees de chef voor het verhogen van de normen van het trendy restaurant. Daarna werkte hij voor de Blue Door van het Delano Hotel in Miami voordat hij in 1998 de chef-kok werd van het Patroon in Manhattan, dat door de New York Times met 3 sterren werd beoordeeld.

In het jaar 2000 werkte Geoffrey samen met chef-kok Alain Passard in het drie-Michelin-sterrenrestaurant Arpege in Parijs, voordat hij in 2001 terugkeerde naar Manhattan, waar hij restaurant Town opende en vier jaar later een ander restaurant opende, genaamd Country - deze ondernemingen zouden het begin zijn van de exponentiële toename van zijn vermogen. Beide restaurants richtten zich op zijn specifieke stijl van moderne keuken met wortels in de klassieke Franse keuken. Beiden verdienden ook driesterrenrecensies van de New York Times. Country zou later een Michelin-ster verdienen en Town zou in 2009 zijn deuren sluiten. In die tijd was Geoffrey een consultant en chef-kok geworden van de Water Club in Atlantic City en de Lamb's Club in New York City.

Zakarian's televisie-optredens zijn onder meer een rechter in de Food Network-serie "Chopped". Hij verscheen ook op de shows "Top Chef" en "Cutthroat Kitchen". Afgezien hiervan was hij te zien in shows als "24 Hour Restaurant Battle" en "Hell's Kitchen". Hij deed twee keer mee om de Iron Chef te zijn, één in "Iron Chef America" in 2010, waar hij werd verslagen door Masaharu Morimoto, waarna hij in 2011 de tweede competitie "The Next Iron Chef" won, vechtend tegen Elizabeth Falkner in de finale.

Twee kookboeken zijn ook geschreven door Geoffrey, de eerste uitgebracht in 2006 en getiteld "Geoffrey Zakarian's Town / Country", beoordeeld als een van de beste kookboeken in 2006. Zijn tweede kookboek uitgebracht in 2014 is getiteld "My Perfect Pantry: 150 Easy Recipes from 50 essentiële ingrediënten".

Geoffrey is geen onbekende in geschillen en juridische kwesties. In 2011 kreeg hij te maken met een rechtszaak van voormalige werknemers van zijn restaurant wegens grove schending van de arbeidswetten, met name op het gebied van overuren, waardoor hij failliet moest gaan. In 2015 trok hij zich ook terug uit restaurant The National nadat hij was uitgelokt door opmerkingen van Donald Trump. Dit resulteerde in een rechtszaak die door Trump was aangespannen met een bedrag van $ 10 miljoen, dat nog niet is opgelost.

In het persoonlijke leven van Geoffrey is hij sinds 2005 getrouwd met marketingmanager Margaret Anne Williams en ze hebben drie kinderen.' Hij was eerder getrouwd met Heather Karaman. In een paar interviews heeft Geoffrey zichzelf uitgeroepen tot libertariër en geabonneerd op het tijdschrift Reason.