ExxonMobil Net Worth: Wiki, Getrouwd, Familie, Bruiloft, Salaris, Broers en zussen

2024 Auteur: Lewis Russel | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 06:10

De nettowaarde van Exxon Mobil Corporation is $ 365 miljard

Exxon Mobil Corporation Wiki Biografie

Het grootste bedrijf ter wereld qua marktkapitaalwaardering is nu ExxonMobil, een multinationaal gas- en olieconglomeraat opgericht in 1999, met hoofdkantoor in Irving, Texas, VS, dat eigenlijk het geesteskind was van de oprichter - en een zeer vertrouwd persoon in de gelederen grote bedrijven en 'de rijkste' – John D. Rockefeller in de late jaren 1800, zelf een van de rijkste mensen die ooit heeft geleefd.

Dus wat is het nettovermogen van ExxonMobil? Natuurlijk varieert de nettowaardering van het bedrijf bijna dagelijks, afhankelijk van de aandelenkoersen van gas en olie in het bijzonder, maar vanaf begin 2017 staat het op $ 365 miljard, hoewel het zelfs $ 450 miljard was, nu constant strijdend met Apple en meer recentelijk Alphabet (Google) als het hoogst gewaardeerde bedrijf ter wereld.

ExxonMobil netto waarde $ 365 miljard

Het belangrijkste is dat ExxonMobil door de Fortune 500 wordt gerangschikt als het op één na meest winstgevende bedrijf ter wereld, ongeacht de recente volatiliteit van de olieprijzen; de inkomsten zijn blijkbaar weinig gedaald, nog steeds geschat op 's werelds 8e grootste. Waarschijnlijk net zo belangrijk, de aandelen van het bedrijf blijven door investeerders gesorteerd - als beursgenoteerd bedrijf is het de vijfde grootste op basis van marktkapitalisatie.

Hoe groeide ExxonMobil uit tot zo'n gewaardeerd bedrijf? Het antwoord ligt aanvankelijk in de ontdekking, uitbreiding van productie, raffinage, controle over distributie en verkoop van olie en zijn derivaten, te beginnen in 1870, het meest energiek gepromoot door John D. Rockefeller. Oorspronkelijk heette het bedrijf Standard Oil Company of Ohio, dat al snel fuseerde met de New York en New Jersey-armen van Standard Oil in 1882 om Standard Oil Trust te vormen. De Sherman Anti-Trust Law van 1892 bepaalde echter dat het bedrijf moest worden opgebroken - het was te succesvol, te machtig in de olie-industrie, wat vermoedelijk weinig concurrentie betekende op de verkooppunten.

Het antitrustproces heeft in feite bijna 20 jaar geduurd; een van de resulterende 34 individuele bedrijven werd Socony - een acroniem voor Standard Oil Company of New York - dat vervolgens Mobil werd, en een ander werd Jersey Standard, later Exxon, en de twee fuseerden veel later tot het conglomeraat dat we vandaag kennen. (‘Hoe meer dingen veranderen, hoe meer ze hetzelfde blijven!?’)

Maar zelfs toen, om niet te worden 'verboden' of buitenspel gezet, gingen een aantal van de bedrijven over tot uitbreiding door internationaal activa te verwerven, waardoor hun algehele invloed op de markt uitbreidde - de Amerikaanse juridische autoriteiten hadden weinig invloed op bedrijven die buiten hun rechtsgebied waren gevestigd, zelfs hoewel gecontroleerd vanuit de VS. Azië, met inbegrip van China, werd opgenomen in het bedrijf New York, en Canada in New Jersey; andere bedrijven gevestigd in het VK, Duitsland, Nederland, Italië en België stonden ook onder auspiciën van 'Standard Oil', zodat Standard Oil tegen het begin van de 20e eeuw collectief sterker was dan ooit.

Jersey Standard verhuisde naar Zuid-Amerika, in Colombia in de vorm van Tropical Oil Company in 1920, en in Venezuela van Standard Oil Company (1921) en Creole Petroleum Company (1928). Er werd ook olie gevonden, en vervolgens geëxploiteerd en geraffineerd in Indonesië, en in samenwerking met Vacuum Oil Company - een vroege industrieleider - controleerde het effectief de olie-industrie van Oost-Afrika tot het zuidelijke deel van de Stille Oceaan.

Socony concentreerde zich meer op de binnenlandse productie, inclusief transport per pijpleiding door de overname van Magnolia, zeer belangrijk gezien het toenemende belang van de auto-industrie, maar waagde zich ook in Irak via een samenwerking met de Turkish Petroleum Company aan het eind van de jaren twintig. Tegen het einde van de jaren '40 was via Aramco (Arab-American Oil Company) een belang verworven in Saoedi-Arabië - een gebied met 's werelds grootste bekende oliereserves.

Zoals gemakkelijk te zien is, waren de verschillende elementen van wat ExxonMobil werd, ver vooruit op het veld in de olie-industrie, vooral in een tijd waarin het gebruik van olie en geraffineerde producten een hoogtepunt naderde.

In de jaren '50 en '60 vonden er verschillende naamsveranderingen en fusies plaats, en de acquisities gingen verder naar andere primaire bronnen, waaronder steenkool en de raffinage van dit mineraal tot verschillende producten. Libië werd een andere belangrijke oliebron, maar tegelijkertijd vertakten Socony en Jersey zich beide in zonne- en kernenergie, de eerste kort omdat het nut ervan als te langdurig werd beschouwd om winstgevend te zijn, en de mijnbouw en verwerking van uraniumerts begon in de vroege jaren ' jaren 70.

OOK Begin jaren 70 werden ook olieschalielagen verworven en ontwikkeld, ook in Australië, uiteraard met het oog op de toekomst op lange termijn. Dit was ook het moment waarop Exxon werd aangenomen als de overheersende naam van het bedrijf en zeer zichtbaar werd op verkooppunten. Consolidatie was aan de orde van de dag, maar ook Mobil European Gas werd opgericht, gevolgd door een fusie met British Petroleum (BP), en werd zo een van de grote spelers in Europa voor olie en aardgas.

Ten slotte keurden zowel de Europese Commissie als de Amerikaanse Federal Trade Commission in 1999 de fusie goed van Exxon – op dat moment het grootste energiebedrijf ter wereld – en Mobil, het op één na grootste gas- en oliebedrijf in de VS. Je kunt je afvragen wat er is gebeurd met de antitrustwetten die een eeuw eerder zijn ingevoerd? Welnu, Mobil moest zichzelf afstoten van BP, zijn aandeel in het Duitse Aral-bedrijf, en MEGAS. In de VS moesten bijna 2500 benzinestations worden verkocht, evenals raffinaderijen in Californië, New England en Washington D. C., plus het belang van Mobil in de Trans-Alaska-pijpleiding en andere kleinere activa.

ExxonMobil stagneerde echter zeker niet, en recentere operaties hebben geleid tot verkoop aan franchisenemers van benzinestations in de VS, stopzetting van de mijnbouw, maar nog meer olie-exploratie in Centraal-Azië – blijkbaar gekoppeld aan de interesse van CEO Rex Tillerson, nu voorgedragen als minister van Buitenlandse Zaken van de VS – plus een regeling die hij zou hebben gesloten met het Russische bedrijf Rosneft, maar enigszins gedwarsboomd door sancties tegen Rusland na de invasie van Oekraïne. Belangen in het Midden-Oosten (Soedan, Syrië, Iran) zijn ook blijven ontwikkelen - niet zogenaamd in strijd met verschillende opgelegde sancties.

Het is duidelijk dat er macht is in kracht, zowel commercieel als politiek, en ExxonMobil is een van de beste voorbeelden - om een uitdrukking te bedenken, het bedrijf is 'te groot om te vallen/falen'; dat is al eerder geciteerd, maar niet altijd nauwkeurig.

Het is veelbetekenend dat er veel ongelukken zijn gebeurd, met name met olielozingen, bijvoorbeeld de olietanker Exxon Valdez die in 1989 in Alaska aan de grond liep, wat het bedrijf uiteindelijk $ 500 miljoen aan schade kostte, afgezien van de kosten van het opruimen; maar de sancties van dergelijke incidenten is het bedrijf gemakkelijk financieel genoeg om te weerstaan. De meeste van dergelijke gevallen hebben zich voorgedaan in de VS.

Hoe dan ook, ExxonMobil blijft een gigant in de energieproductie-industrie, hoewel het misschien een beetje afneemt, omdat de afhankelijkheid van olie en zijn derivaten in ieder geval in de ontwikkelde wereld enigszins afneemt. Gezien de bredere belangen van het bedrijf naast olie, is er echter alle mogelijkheid dat het door zijn financiële kracht in de nabije toekomst een belangrijke speler kan worden in verschillende andere machtsbronnen.