George Martin Nettowaarde: Wiki, Getrouwd, Familie, Bruiloft, Salaris, Broers en zussen

2024 Auteur: Lewis Russel | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 06:10

Het vermogen van Sir George Henry Martin is $ 400 miljoen

Sir George Henry Martin Wiki Biografie

(Sir) George Henry Martin werd geboren op 3 januari 1926 in Highbury, Noord-Londen, Engeland, en stierf op 8 maart 2016 in zijn huis in Wiltshire. Vanaf de jaren’60 stond hij bekend als ‘de vijfde Beatle’, zo kritisch betrokken was hij bij het arrangeren en produceren van hun muziek, waarvoor hij terecht erkenning en waardering kreeg, maar eigenlijk was hij veel meer dan dat.

Dus hoe rijk was George Martin eigenlijk? Bronnen schatten dat het vermogen van George op het moment van zijn overlijden meer dan $ 400 miljoen bedroeg, opgebouwd tijdens zijn carrière in de muziekindustrie, die uiteindelijk meer dan zes decennia besloeg.

George Martin netto waarde $ 400 miljoen

George werd opgeleid aan de St. Joseph's basisschool en vervolgens aan het St Ignatius' College, en toen hij tijdens de Tweede Wereldoorlog werd geëvacueerd, aan Bromley Grammar. Hij trad in 1943 in dienst bij de Fleet Air Arm van de Royal Navy, hoewel hij nooit in actieve dienst was geweest, en gebruikte zijn demobilisatiebonus in 1947 om piano- en hobostudies aan de Guildford School of Music and Drama te betalen - hij had eigenlijk pianolessen genomen vanaf zijn achtste, maar overwoog pas enige tijd later een carrière in de muziek.

Na zijn afstuderen werkte hij korte tijd voor de muziekafdeling van de BBC, trad daarna in dienst bij EMI/Parlophone in 1950 en werd hoofd van Parlophone Records in 1955, hoewel hij zich specialiseerde in klassieke en jazzmuziek, en comedy-albums met zoals The Goons. Zijn productie "Beyond the Fringe" (1960), gebaseerd op Oxbridge 'radicalen' van die tijd, waaronder Peter Cook en Dudley Moore, bracht hem echt op de hoogte en zorgde ervoor dat zijn vermogen gestaag groeide. George's grote kracht was zijn diepgaande kennis en het vermogen om zijn talenten te gebruiken - hij was een muzikant, componist, producer, arrangeur, dirigent en geluidstechnicus, dus was hij van enorme waarde voor zangers en muzikanten als het ging om opnames, ook in het ontluikende popgenre van die tijd.

In 1962 stemde hij ermee in om The Beatles te tekenen nadat andere labels de groep hadden afgewezen - hij hoorde veel belofte in hun compositie "Please, Please Me", die hun eerste nummer één hit werd - en wordt gecrediteerd met het toezicht op de arrangementen van veel van de nummers van de groep gedurende de zeven opeenvolgende jaren dat ze samen waren, van het relatief rauwe talent van de groepsleden tot het verfijnde artikel dat uiteindelijk werd uitgebracht. Vaak dacht George 'outside the (pop)box' - met name opvallend waren zoals "Yesterday" met een strijkkwartet, een piccolotrompet-solo in "Eleanor Rigby", strijkers alleen ter begeleiding van "Strawberry Fields Forever", en vari-speed montage met orkest in “A Day in the Life”. Natuurlijk speelde George ook een belangrijke rol in veel van de mainstream-hits van The Beatle, waardoor het songwriting- en muzikale talent van de groep aanzienlijk werd verfijnd om een reeks nummer één-hits op hitlijsten over de hele wereld te produceren. Heel vaak dirigeerde hij de orkestbegeleidingen bij de tracks die werden opgenomen.

George Martin werkte echter ook met vele andere prominente muzieksterren, van wie velen zeggen dat ze zijn vermogen om het beste uit zichzelf persoonlijk en uit hun muziek te halen zeer op prijs stelden. Hij produceerde "Alfie" voor Cilla Black en voor andere Britse artiesten zoals Billy J. Kramer en de Dakota's, Jeff Beck, Dire Straits, Peter Gabriel, Sting, Elton John en Kate Bush onder anderen. Hij werd ook gevraagd van artiesten van de andere kant van de Atlantische Oceaan, zoals Ella Fitzgerald, Stan Getz, Neil Sedaka, Kenny Rogers, Carly Simon en Celine Dion. Het is opmerkelijk dat George de enige producer is die in vier decennia nummer één hits scoorde, aan beide kanten van de Atlantische Oceaan. Natuurlijk betekende dit constante werk dat het vermogen van George aanzienlijk toenam.

Daarnaast componeerde, arrangeerde en produceerde Martin filmmuziek uit de vroege jaren zestig; de instrumentale score voor The Beatles-film "A Hard Day's Night" (1964), won een Academy Award-nominatie, evenals zijn samenwerking met Paul McCartney aan de James Bond-filmscore voor "Live and Let Die" (1973), die hij componeerde. Andere filmmuziek was onder meer "Pulp" (1972) met Michael Caine en Mickey Rooney in de hoofdrol, en de John Schlesinger - regisseerde "Honky Tonk Freeway" (1981) en vele anderen.

Natuurlijk was George Martin ook een auteur - "All You Need is Ears" (1979) met co-schrijver Jeremy Hornsby documenteerde zijn tijd met The Beatles en andere artiesten tot op dat moment. Het zelfverklarende "Summer of Love: The Making of Sgt Pepper", geschreven met William Pearson, werd in 1993 uitgebracht en zijn autobiografie "Playback" werd in 2002 gepubliceerd. Alles droeg bij aan zijn vermogen.

George ontving vele onderscheidingen en onderscheidingen - misschien wel het hoogtepunt was zijn ridderorde in 1996. Hij ontving zeven Grammy's, twee BRIT Awards en werd in 1999 opgenomen in de Rock 'n' Roll Hall of Fame. Oxford University reikte hem onder meer diploma's uit een eredoctoraat in de muziek in 2011. Hij werd ook geëerd door een BBC-documentaire "Produced by George Martin" in 2011, waarin zijn hele leven gedetailleerd werd beschreven met bijdragen van veel van de sterren van entertainment met wie hij had gewerkt.

In zijn persoonlijke leven, in januari 1948 en terwijl hij nog op de Guildford Academy zat, trouwde George Martin met Sheena Chisholm, met wie hij twee kinderen kreeg. Vervolgens trouwde hij in 1966 met Judy Lockhart-Smith, door wie hij wordt overleefd, en ze kregen ook twee kinderen.